ASURA
Wśród różnego rodzaju humanoidów są rasy, które mają z natury egoistyczny pogląd na świat. Odróżnia się
je od istot skłonnych do poświęcenia w służbie dla Najwyższej Istoty i hierarchii kosmicznej. Niektórzy humanoidzi żyją niczym niebiańscy playboye w wielkim przepychu. Innych cechuje wyobcowany stan świadomości, a jeszcze inni mają bardzo wrogie usposobienie. Rasy egocentryczne pociąga zwykle wykorzystywanie sił mistycznych oraz techniki. Te wszystkie, zróżnicowane grupy znajdują się pod kontrolą hierarchii kosmicznej i przez to nie mogą całkowicie działać zgodnie z własnymi skłonnościami. To tłumaczyłoby, dlaczego po prostu nie przejęły nad nami władzy. Jednak pewne istoty czynnie buntują się przeciw hierarchii kosmicznej i czasem rzeczywiście silnie ingerują w sprawy Ziemi.
Najsłynniejszymi buntownikami są Asurowie, blisko spokrewnieni z Devami. Purany opisują długotrwałe wojny między Devami a Asurami na Svargaloce, zaś główny wątek Mahabharaty dotyczy inwazji Asurów na Ziemię. . Ponieważ Devowie to istoty o boskiej naturze, które piastują stanowiska kierownicze w hierarchii wszechświata, często określa się ich mianem „półbogów", wziętym z klasycznej mitologii greckiej i rzymskiej. Natomiast buntowniczych Asurów nazywa się „demonami", jako że mają skłonność do ateizmu i przeciwstawiania się boskiemu porządkowi. Faktycznie słowo demon nabrało ujemnych konotacji pod wływem chrześcijaństwa. Wywodzi się od wyrazu daemon, w klasycznych czasach rzymskich oznaczającego istotę pośrednią między półbogami a człowiekiem. Rzymianie i Grecy sądzili, że do kategorii tej należy wiele rodzajów istot, których wcale nie uważano za złe czy „demoniczne". Również literatura wedyjska opisuje wiele ras pośrednich pomiędzy Devami a ludźmi, między innymi Vidyadharów, Uragów i Raksasów. Raksasowie są demoniczni i bardzo wrogo nastawieni do ludzi. Vidyadharowie i Uragowie są z natury neutralni - współpracują z hierarchią wszechświata, dążą jednak do własnych celów i nigdy nie faworyzują rasy ludzkiej ani się jej nie przeciwstawiają. Należą do kategorii istot znanych jako Upadevowie, czyli „prawie-Devowie".
Pochodzenie człowieka
Zgodnie z systemem myśli wedyjskiej, odrębne gatunki żywych istot powołane zostały do życia poprzez stwarzanie i emanację. Wszystkie dusze stanowią emanację Najwyższego, podobnie też ciało Brahmy - pierwszej żywej istoty w tym wszechświecie. Działając bezpośrednio za pomocą umysłu Brahma stworzył różne formy cielesne, z których na drodze rozmnażania płciowego powstały pokolenia dalszych potomków. W przeciwieństwie do gatunków żywych istot, które znamy z doświadczenia, tamte nosiły w sobie bija, czyli nasiona dla wielu różnych typów istot. W ten sposób mogły zatem płodzić różnorodne potomstwo (ciała ich zbudowane są z subtelnych postaci energii, bija nie są więc produktem typowej materii fizycznej w rodzaju DNA).
Tak stworzone zostały rozmaite rasy humanoidów - wszystkie są więc ze sobą spokrewnione przez wspólnych przodków. Zwłaszcza ludzie na Ziemi wywodzą się od Devów - z różnych czasów i z kilku linii genealogicznych. Mają zatem rozlicznych, niebiańskich antenatów. Opisy wedyjskic wyraźnie sygnalizują, że różne gatunki humanoidów mogą się ze sobą krzyżować. Szczególnie niektórzy bohaterowie Mahabharaty byli-jak twierdzono potomkami matki-człowieka i ojców-Devów.
Kontakt
Kontakt z różnorodnością ras pozaludzkich miał w starożytnej cywilizacji wedyjskiej silne podstawy. Niebiańscy rsi i Devowie regularnie odwiedzali dwory wielkich królów na Ziemi. Przywódcy społeczeństwa ludzkiego oraz przedstawiciele innych społeczności z hierarchii kosmicznej utrzymywali ze sobą stałe kontakty dyplomatyczne i satysfakcjonująco się rozumieli. Obrazuje to opis ofiary Rajasuya z Bhagavata Purany spełnianej przez króla Yudhisthirę, do której - zgodnie z tradycyjnym datowaniem - doszło około 5 tysięcy lat temu w mieście Indraprastha nie opodal obecnego New Delhi. Oto jej zakończenie:
Koncelebranci zgromadzenia, kapłani i inni znakomici bramini głośno intonowali mantry wedyjskie, podczas gdy półbogowie [Devowie], niebiańscy mędrcy [rsi], Pitowie i Gandharvowie śpiewali pieśni pochwalne rzucając deszcze kwiatów [...].
Kapłani przewodzili królowi przy spełnianiu końcowych rytuałów patni-saayaja oraz avabhrthya. Następnie polecili mu i królowej Draupadi wypić drobnymi łykami wodę w celu oczyszczenia i wykapać się w Gangesie [...].
Potem Król założył nowe, jedwabne szaty i przystroił się wspaniałymi klejnotami. Uhonorował następnie kapłanów, koncelebrantów zgromadzenia, uczonych braminów oraz pozostałych gości, obdarowując ich ozdobami i ubraniami.
Król Yudhisthira, który całkowicie poświęcił życie Panu Narayanie, różnorako, nieprzerwanie honorował swych krewnych, bliską rodzinę, pozostałych królów, przyjaciół i życzliwe mu osoby, jak również wszystkich innych obecnych [...].
Wtedy kapłani o wysokiej kulturze, wielkie autorytety wedyjskie obecne w charakterze świadków ofiarnych, specjalnie zaproszeni królowie, bramini, ksatriyowie, vaiśyowie, śudrowie, półbogowie, mędrcy, przodkowie, duchy mistyczne, najważniejsi władcy planet i ich zwolennicy - wszyscy po uhonorowaniu przez króla Yudhisthirę, uzyskaniu jego pozwolenia, oddalili się - o Królu - każdy do własnej siedziby.
Przodkowie, czyli Pitowie, to mieszkańcy Pitrloki - planety związanej z kontrolą transmigracji dusz. Gandharvowie stanowią rasę bardzo pięknych istot, zaliczanych do kategorii Upadevów, natomiast władcy planet to wybitni przywódcy Devów. Określenie „duchy mistyczne" odnosi się do Bhutów istot-duchów o raczej negatywnej, wyobcowanej mentalności. Stwierdzenie, iż te różnorodne istoty uzyskały od króla Yudhisthiry pozwolenie oddalenia się do swych siedzib, nie oznacza, że był ich władcą. Przestrzegały jedynie etykiety w stosunku do niego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz