Autor: A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada
Sztokholm, 26 października 1959—Dwaj amerykańscy fizycy jądrowi otrzymali dzisiaj Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki za rok 1959. Nagroda ta została im przyznana za odkrycie antyprotonu, dowodzące, że materia istnieje w dwóch formach—jako cząstki i antycząstki. Nagrodzonymi są 69-letni dr Emilio Segre, z pochodzenia Włoch, i urodzony w San Francisco dr Owen Chamberlain. Według jednego z podstawowych założeń nowej teorii może istnieć inny świat, czy antyświat, zbudowany z antymaterii. Ten antymaterialny świat składałby się z atomowych i subatomowych cząstek wirujących w kierunku odwrotnym niż cząstki w świecie, który znamy. Jeśli kiedykolwiek doszłoby do zderzenia się tych dwóch światów, oba uległyby unicestwieniu w jednym oślepiającym błysku.
W powyższym oświadczeniu wysunięte są następujące sugestie:
1.Istnieje antymaterialny atom, czyli cząsteczka po¬
siadająca własności przeciwne niż atom materialny.
2.Poza tym światem materialnym istnieje inny
świat, którego doświadczamy jedynie w ograniczonym
stopniu.
3.Światy materialny i antymaterialny mogą się w
pewnym momencie zderzyć i unicestwić nawzajem.
Problem polega na tym, że koncepcja antymaterii prezentowana przez naukowców dotyczy jedynie innego rodzaju energii materialnej, podczas gdy prawdziwa antymateria musi być całkowicie antymaterialna. Materia ze swej natury podlega unicestwieniu, ale antymateria — jeśli ma być wolna od wszelkich właściwości materialnych — już ze względu na samą swą naturę nie może podlegać unicestwieniu. Jeśli materia ulega zniszczeniu i jest podzielna, antymateria musi być niezniszczalna i niepodzielna.
Bhagavad-gita najdoskonalej opisuje koncepcję materii i antymaterii w kategoriach dwóch form energii. Materia jest to energia, która tworzy świat materialny, i ta sama energia, w swej wyższej formie, tworzy również świat antymaterialny (transcendentalny). Żywe istoty należą do kategorii energii wyższej. Energia niższa, czyli energia materialna, jest nazywana apara prakrti. Tak więc Bhagavad-gita przedstawia energię twórczą w dwóch formach, jako apara i para prakrti. Sama materia nie posiada mocy twórczej. Materialne rzeczy są wytwarzane dopiero wtedy, gdy manipuluje nimi energia ożywiona. Zatem materia w swoim surowym stanie jest utajoną energią Najwyższej Istoty. Ilekroć myślimy o energii, to rzeczą naturalną jest, że myślimy o źródle tej energii. Gdy myślimy na przykład o energii elektrycznej, myślimy jednocześnie o elektrowni, w której jest ona wytwarzana. Energia nie jest samowystarczalna. Znajduje się pod kontrolą najwyższej żywej istoty. Na przykład ogień jest źródłem dwóch innych energii, a mianowicie światła i ciepła. Światło i ciepło nie istnieją niezależnie od ognia. Tak samo energia wyższa i energia niższa pochodzą ze źródła, które można nazwać dowolnym imieniem. Tym źródłem energii musi być żywa istota, która jest w pełni świadoma wszystkiego.
Wedy nazywają te najwyższą żywą istotę Prawdą Absolutną, Bhagavanem — co określa osobę będącą w posiadaniu bogactw — żywą istotą, która jest źródłem wszelkich energii. Odkrycie przez naukowców dwóch form ograniczonej energii jest zaledwie początkiem postępu naukowego. Teraz naukowcy muszą zrobić następny krok w celu odkrycia źródła dwóch cząstek, czy atomów, które nazywają materialnymi i antymaterialnymi.
Cząstka antymaterialną znajduje się wewnątrz materialnego ciała. Z powodu obecności cząstki antymaterialnej materialne ciało stopniowo zmienia się od wieku dziecięcego, przez chłopięcy, do młodzieńczego i później starczego, po czym cząstka antymaterialną opuszcza stare, zużyte materialne ciało i przyjmuje następne.
Ten opis żywego ciała potwierdza naukowe odkrycie, zgodnie z którym energia istnieje w dwóch postaciach. Gdy jedna z nich, cząstka antymaterialną, zostaje oddzielona od materialnego ciała, wówczas ciało staje się całkowicie bezużyteczne. Widzimy więc, że cząstka antymaterialną niewątpliwie przewyższa energię materialną.
Dlatego nikt nie powinien rozpaczać nad utratą energii materialnej. Wszelkie rodzaje percepcji zmysłowej w kategoriach ciepła i zimna, szczęścia i nieszczęścia, są jedynie wzajemnymi oddziaływaniami energii materialnej. Przychodzą one i odchodzą tak jak pory roku. Okresowe pojawianie się i znikanie takich materialnych wzajemnych oddziaływań potwierdza, że ciało materialne ukształtowane jest z energii materialnej, która jest podrzędna w stosunku do siły życia, czyli energii jiva.
Każdy inteligentny człowiek, który nie ulega niepokojowi z powodu szczęścia i nieszczęścia — rozumiejąc, że są to różne materialne fazy powstające na skutek oddziaływań energii niższej— posiada kwalifikacje umożliwiające mu wejście do świata antymaterialnego, gdzie życie jest wieczne, pełne trwałej wiedzy i duchowej rozkoszy.
Wspomniano tutaj o świecie antymaterialnym, a oprócz tego podana została informacja, że w świecie tym nie ma „sezonowych" zmian. Wszystko jest w nim trwałe, pełne duchowej rozkoszy i wiedzy. Ale gdy mówimy o nim jako o „świecie", musimy pamiętać, że posiada on rozmaite formy i atrybuty będące poza naszym materialnym doświadczeniem.
Ciało materialne ulega zniszczeniu i jako takie jest zmienne i tymczasowe. Taki jest też świat materialny. Ale antymaterialną siła życia jest niezniszczalna i dlatego trwała. Tak więc doskonali naukowcy rozróżnili odmienne cechy cząstek materialnych i antymaterialnych jako odpowiednio tymczasowe i trwałe.
Odkrywcy obu postaci materii powinni jeszcze poznać cechy antymaterii. Na podstawie tych cennych informacji naukowiec może prowadzić dalsze badania.
Cząstka antymaterialną jest subtelniejsza niż najsubtelniejsza z cząstek materialnych. Ta siła życia jest tak potężna, że jej wpływ rozprzes¬trzenia się na całe materialne ciało. Moc cząst¬ki antvmaterialnei iest niezmierna w porównaniu z mocą cząstki materialnej i skutkiem tego nie można jej zniszczyć.
Najsubtelniejsza forma cząstki antymaterialnej jest uwięziona w fizycznym i subtelnym ciele materialnym. Chociaż materialne ciała (zarówno fizyczne jak i subtelne) ulegają zniszczeniu, subtelniejsza cząstka antymaterialna jest wieczna. Zatem przedmiotem naszego zainteresowania powinna być ta wieczna zasada.
Nauka osiągnie swą doskonałość wtedy, gdy materialistyczni naukowcy będą mogli poznać właściwości cząstki antymaterialnej i uwolnić ją od związku z nietrwałymi cząstkami materialnymi. Takie wyzwolenie stanowiłoby szczytowy etap postępu naukowego.
Sugestia naukowców, mówiąca, że może istnieć inny świat, składający się z atomów antymaterialnych, i że zderzenie między światem materialnym i antyma-terialnym spowoduje unicestwienie obydwu, jest częściowo prawdziwa. Zderzenie takie zachodzi cały czas i unicestwienie cząstek materialnych ma miejsce w każdym momencie, a cząstka niematerialna dąży do wyzwolenia. Zostało to wyjaśnione w sposób następujący:
Cząstka niematerialna, którą jest żywa istota, skłania cząstkę materialną do działania. Ta żywa istota zawsze pozostaje niezniszczalna. Dopóki niematerialna cząstka znajduje się wewnątrz 'bryły' energii materialnej — znanej jako ciało fizyczne i ciało subtelne — dopóty dana istota manifestuje się jako żywa jednostka. W zachodzącym bezustannie zderzaniu się obu cząstek, cząstka niematerialna nigdy nie ulega zniszczeniu. Nikt nie może zniszczyć cząstki antymaterialnej — tak było w przeszłości, jest obecnie i będzie w przyszłości.
Subtelna i nie możliwa do zmierzenia cząstka antymaterialna jest zawsze niezniszczalna, trwała i wieczna. Jednak po upływie pewnego czasu jej uwięzienie przez cząstki materialne dobiega końca. Ta sama zasada działa także w przypadku świata materialnego i antymaterialnego. Nikt nie powinien obawiać się unicestwienia cząstki antymaterialnej, gdyż przetrwa ona unicestwienie światów materialnych.
Zasada ta ma zastosowanie zarówno w odniesieniu do antymaterialnego wszechświata, jak i do samej anty-materialnej cząstki. Podczas gdy wszechświat materialny ulega unicestwieniu, wszechświat antymaterial-ny istnieje w każdych warunkach. Naukowcy zajmujący się badaniem atomu mogą rozważać możliwość unicestwienia świata materialnego przy pomocy broni nuklearnej, ale ich broń nie może zniszczyć świata antymaterialnego. Cząstka antymaterialna została opisana dokładniej w następujących wersetach:
Nie może ona zostać pocięta na kawałki żadną materialną bronią ani spalona przez ogień. Nie może być zmoczona przez wodę, wysuszona, czy odparowana. Jest niepodzielna, niepalna i nierozpuszczalna. Ponieważ jest wieczna, może wejść w każdy rodzaj ciała i opuścić je. Będąc stałą z natury, zawsze ma te same cechy. Jest niewytłumaczalna, ponieważ stanowi zaprzeczenie wszelkich cech materialnych. Jest niepojęta dla zwykłego umysłu. Jest niezmienna. Nikt zatem nie powinien nigdy opłakiwać tego, co jest wieczną, antymaterialną zasadą.
W całej pozostałej literaturze wedyjskiej wyższa energia (zasada antymaterialna) uznawana jest za siłę witalną, czyli żywego ducha. Nazywana jest też ona jivą. Tej żywej zasady nie można stworzyć przez żadną kombinację elementów materialnych. Istnieje osiem materialnych zasad opisywanych jako energia niższa. Są nimi: (1) ziemia, (2) woda, (3) ogień, (4) powietrze, (5) eter, (6) umysł, (7) inteligencja i (8) ego. Oprócz nich istnieje siła życia, czyli zasada antymaterialna, opisana jako energia wyższa. Wszystkie one nazywane są „energiami", ponieważ znajdują się pod kontrolą i w rękach najwyższej żywej istoty,
Przez długi czas materialiści zamknięci byli w obrębie tych ośmiu wyżej wymienionych materialnych zasad. Nadzieją napawa więc to, że posiadają teraz trochę wstępnych informacji o zasadzie antymaterialnej i antymaterialnym wszechświecie. Mamy nadzieję, że w miarę upływu czasu materialiści będą w stanie oszacować znaczenie świata antymaterialnego, w którym nie ma śladu zasad materialnych. Rzecz jasna, samo słowo „antymaterialny" wskazuje na to, że zasada ta jest przeciwieństwem wszystkich cech materialnych. Istnieją oczywiście spekulanci umysłowi, którzy komentują istnienie zasady antymaterialnej. Ci dzielą się na dwie zasadnicze grupy i dochodzą do dwóch różnych błędnych wniosków. Jedna grupa (zdecydowani materialiści) zaprzecza zasadzie antymaterialnej bądź też akceptuje zasadę antymaterialną jako bezpośrednie przeciwieństwo zasady materialnej z jej dwudziestoma czterema kategoriami. Grupa ta jest znana jako Sańkhyaici. Badają oni zasady materialne i drobiazgowo je analizują. Na końcu swych dociekań Sańkhyaici akceptują jedynie transcendentalną (antymaterialną) bierną zasadę. Jednakże wszyscy ci umysłowi spekulanci napotykają na trudności, ponieważ spekulują za pomocą energii niższej. Nie przyjmują informacji od kogoś wyższego. Aby zrozumieć rzeczywistą pozycję zasady antymaterialnej, należy wznieść się na transcendentalną platformę energii wyższej. Bhak-ti-yoga jest takim właśnie działaniem energii wyższej. Z perspektywy świata materialnego nie można ocenić prawdziwej pozycji świata antymaterialnego. Ale Najwyższy Pan, który jest kontrolerem zarówno energii materialnej jak i antymaterialnej, ze Swej bezprzyczynowej łaski zstępuje i udziela nam pełnych infor-macji o świecie antymaterialnym. W ten sposób możemy dowiedzieć się, jaki on jest. Dowiadujemy się, że zarówno Najwyższy Pan jak i żywe istoty są antymaterialni. Tak więc pewne wyobrażenie o Najwyższym Panu możemy uzyskać przez staranne przeanalizowanie żywych istot. Każda żywa istota jest indywidualną osobą, zatem najwyższa żywa istota także musi być najwyższą osobą.
Istnieją dwa światy: materialny i antymaterialny. Świat materialny składa się z energii jakościowo niższej, podzielonej na osiem materialnych zasad. Świat antymaterialny zbudowany jest z energii jakościowo wyższej. Zarówno energia materialna, jak i antymaterialna są emanacjami Najwyższej Transcendencji, Osoby Boga, który jest ostateczną przyczyną wszelkiego stworzenia i unicestwienia.Dokładnie tak, jak atomy materialne tworzą świat materialny, atomy antymaterialne tworzą świat antymaterialny z jego całym wyposażeniem. Świat antymaterialny zamieszkany jest przez antymaterialne żywe istoty. W świecie antymaterialnym nie ma bezwładnej materii. Wszystko tam jest żywą zasadą, a Najwyższą Osobą w tej krainie jest Sam Bóg. Mieszkańcy świata antymaterialnego obdarzeni są wiecznym życiem, wieczną wiedzą i wiecznym duchowym szczęściem. Innymi słowy, posiadają wszystkie cechy Boga. Najwyższa planeta świata materialnego nazywana jest Satyaloką lub Brahmaloką. Na tej planecie żyją istoty obdarzone największymi zdolnościami. Bóstwem przewodnim na Brahmaloce jest Brahma, pierwsza stworzona istota w tym materialnym świecie. Brahma jest żywą istotą podobnie jak my wszyscy, ale w tym świecie materialnym jest on osobą najbardziej uzdolnioną. Nie jest na tyle uzdolniony, by można go było zaliczyć do kategorii Boga, ale należy do kategorii żywych istot będących pod bezpośrednim zwierzchnictwem Boga. Zarówno Bóg jak i żywe istoty należą do świata antymaterialnego. Naukowcy wyświadczyliby zatem wszystkim przysługę badając budowę świata antymaterialnego — w jaki sposób jest zarządzany, jak jest ukształtowany, kto w nim spełnia funkcje kie-rownicze itd. Spośród pism wedyjskich tematami tymi zajmuje się szczegółowo Śrimad-Bhagavatam. Bhaga-vad-gita jest studium wstępnym do Śrlmad-Bhagavatam. Te dwie ważne księgi wiedzy powinny być dogłębnie przestudiowane przez wszystkich ludzi świata nauki. Dostarczyłyby one wielu wskazówek cennych dla postępu naukowego i naprowadziłyby na trop wielu nowych odkryć.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz